مرا ببخش

مرا ببخش

مرا ببخش ... که بی تو تنهایم ...

مرا ببخش ... که بی تو از گریه سرشارم

هر لحظه روزهای بی تو بودن

به اندازه ی تمام لحظه های بی کسی های مجنون گذشت

مرا ببخش که امروز بی تو در تار تنهایی اسیرم

مرا ببخش که شبهای دلتنگی برای چشمان مهربانت

چشمان عاشقم گریست

مرا ببخش که هر لحظه تو را فریاد می زنم

اما کسی جز تنهاییم، صدایم را نمی شنود

مرا ببخش که هر آن به تو فکر می کنم

آنقدر که اکنون

فقط به یاد تو قلب کوچکم می تپد

و هر روز که می گذرد

عشق و یادت در دفتر خاطرات ذهنم

پر رنگ تر و بی واهمه تر از دیروز

یادگاری می نویسد

اما باز هم مرا ببخش

و بدان که حتی اگر تو بخواهی

تا آن لحظه که نفس می کشم

خواهم گفت :

                                                          مرا ببخش ....