چرا؟؟؟؟؟

چرا ما انسانها باید چیزی را از دست بدیم تا قدرشو بدانیم

تا زمانیکه سالم هستیم انگار نه انگار ولی وقتی بیمار میشیم حسرت روزهای را میخوریم که سالم بودیم

تا در کنار هم هستیم قدر همو نمیدانیم ولی وقتی از دست میدیم آنوقته که جای خالی اون ادمو داغون میکنه مگه نه؟؟؟؟؟