فارسی وان یک ناتوی فرهنگی است.

یک استاد جامعه شناس با بیان اینکه شبکه فارسی وان بزرگترین تهدید برای جامعه امروزی ایران است گفت: در مراکز مشاوره روزی نیست که زوجهای جوان مراجعه نکنند و با الگوگیری از قهرمانان سریالهای این شبکه به راه خطا نرفته باشند.

پروفسور حسین باهر در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به این پرسش که چرا شبکه های ماهواره ای توانسته طیفی از شهروندان ایرانی را جذب و الگوهای غربی را جایگزین الگوهای ایرانی اسلامی کند گفت: برای پاسخ دادن به این پرسش با داستانی از سعدی آغاز می کنم. شبی از شبهای زمستان سعدی شیرازی از روستایی عبور می کرد. سگهای روستا به او حمله می کنند و سعدی وقتی که قصد داشت سنگی را بردارد تا به سگها پرتاب کند سنگها یخ زده بود. در این حال می گوید اینجا سرزمین پریان است سنگ را بسته و سگ را رها کرده اند.

وی افزود: در جامعه امروزی ما هم چنین است به نحوی که سنگ را بسته و سگ را رها کرده اند. از سویی ممنوعیتهای ماقبل تاریخ داریم و از سوی دیگر از طریق ماهواره ها و نت ها با انبساطهای مابعد تاریخی مواجهیم.

بنیانگذار مکتب رفتارشناسی ایران اظهار داشت: شبکه های ماهواره ای مانند "فارسی 1" بیشتر به ساخت برنامه هایی فانتزی و سوء رئال گرایش دارند و زمانی که بیننده این برنامه ها در همان کشور تولید کننده حضور می یابد تقابل سریال و برنامه با واقعیت را می تواند به خوبی لمس کند. شبکه فارسی من و تو هم از ساختارهای شبکه های فانتزی تبعیت می کند ولی چون به قول معروف خودمانی تر بوده و به فرهنگ ایرانی نزدیک تر است زیر و بم آن را بهتر می فهمیم و به راحتی می توانیم سیاست هر برنامه را متوجه شد.

این کارشناس حقوق و جامعه شناس با بیان اینکه شبکه فارسی وان بزرگترین تهدید برای جامعه امروزی ایران است گفت: به دلیل عدم شناخت لازم از زیر و بم شبکه و همچنین استفاده از دوبله های کشش دار و نالان و با هدف تخریب انسجام خانواده می توان گفت فارسی فان یک ناتوی فرهنگی محسوب می شود.

پرفسور باهر اظهارداشت: در مراکز مشاوره روزی نیست که زوجهای جوان مراجعه نکنند و ملاک خطاهای خود را از قهرمانان سریالهای "فارسی 1" مانند ویکتوریا یا انریکه الگو نگرفته باشند.

وی افزود: افراط در ساخت و محتوای برنامه های ماهواره ای و تفریط در الگوگیری میان شهروندان مانند قیچی، گردن نسل جوان را نشانه گرفته است.

این استاد جامعه شناس با انتقاد از اینکه چرا کشورمان مدیریت ملی فرهنگ ندارد گفت: دستگاههای مختلف فرهنگی هر کدام بر اساس سیاستهای خود عمل می کنند و هیچ سازمانی هم خود را مسئول خسارتهای فرهنگی جامعه نمی داند.

وی با اشاره به مساله حجاب در جامعه گفت: به عنوان مثال مساله بدحجابی در جامعه اسلامی ایران از اول انقلاب تا به امروز بوده و هست و هیچگاه حل نشده است چون مدیریت فرهنگی وجود ندارد و همیشه به معلولها پرداخته ایم و به دنبال رفع علتها نبودیم.

باهر در پاسخ به این پرسش که آیا فقر برنامه های مفرح و بیننده پسند در صدا و سیما در گرایش مردم به ماهواره نقش داشته گفت: مردم ایران عموما از صدا و سیما شادی، انبساط و فرح می خواهند که می توان از تماشای کارتون تام و جری توسط تمام اعضای خانواده به آن پی برد که اگر این برنامه های شاد تامین نشود مخاطب به سمت سریالهای طنز مانند قهوه تلخ که البته سالم و پر هزینه است یا برنامه های مخرب ماهواره ای سوق پیدا می کند.

وی افزود: یک زن، مرد یا دانشجو و دانش آموز که به علتی چند روز تعطیل در خانه است برای اینکه دلگیری و خستگی اش را از راه تماشای تلویزیون برطرف کند باید کدام شبکه را مشاهده کند؟ بدیهی است اگر تمام روزهای تعطیل را هم کانال عوض کند نمی تواند برنامه یا فیلم دلخواهش را پیدا کند در حالی که از طریق ماهواره این کار محقق می شود و این یک آسیب است.

بنیانگذار مکتب رفتارشناسی با اشاره به برنامه های مستند برخی شبکه های فارسی ماهواره گفت: در این مستندها مباحث خلاف شرع یا قانون دیده نمی شود ولی به صورت جذاب بیننده را با حیات وحش، سیارات و دریاها آشنا می کند در حالی که در شبکه های تلویزیونی ما جای این نوع برنامه ها خالی است.

باهر اظهار داشت: در تلویزیون ما مخاطب ارجحیت ندارد برای همین اشخاص صحبت می کنند، میزگرد می گذارند و یا از خود تعریف می کنند در حالی که در برنامه های تلویزیونی مخاطب پسندی اصل است.این در حالی است که جدیدا صدا و سیما به دنبال برنامه های بی دردسر تر می رود و دیگر جایی برای بحث آزاد نیست.

وی افزود: من به جرات می توانم بگویم که با شرایط امروز جامعه باید صدا و سیما و دولت به سمت ایجاد شبکه های خصوصی برود که البته تولید و فروش سریالهای تلویزیونی در سوپر مارکتها هم نوعی شبکه خصوصی محسوب می شود.

این استاد دانشگاه اظهار داشت: متاسفانه افسردگی میان جوانان رسوخ کرده است. ضمن اینکه هزاران پرسش در ذهن نسل جدید جامعه باقی مانده که هنوز پاسخ آن داده نشده است